Νέα “Μινι” Πυρηνικά: Η νέα παρενέργεια που δημιουργούν!

295

-Ήλθατε να επισκευάσετε τον αντιδραστήρα;    -Did you come to fix the reactor?
-Ναι! Θα τον επισκευάσουμε!                          -Yeah! We will fix it!
-Ε, λοιπόν… ΑΡΓΗΣΑΤΕ!                                 – Well, YOU’RE LATE!
Municipal Waste – Sadistic Magician

Το παραπάνω πρόβλημα φαίνεται να επιλύουν τελείως οι νέου τύπου πυρηνικοί αντιδραστήρες. Η νέα τεχνολογία δείχνει να είναι σε όλα καλύτερη. Δημιουργεί όμως ένα νέο πρόβλημα που κατά την γνώμη μου θα επιβαρύνει περισσότερο την κάθε περιοχή που θα τοποθετηθούν, από ότι έκαναν οι παλαιού τύπου…

Σε τι είναι ασφαλέστεροι οι νέου τύπου “μίνι και Φορητοί”  πυρηνικοί αντιδραστήρες;

Οι νέου τύπου “μίνι”, “φορητοί”, πυρηνικοί αντιδραστήρες, είναι πολύ πιο τελειοποιημένοι σε όλα. Η ιδιομορφία της κατασκευής και της λειτουργίας τους, αλλάζει αρκετά από τα δεδομένα που ίσχυαν για τους παλιούς.

 

Το κυριότερο που επιλύουν είναι ότι

Εκμηδενίζουν την πιθανότητα υπερθέρμανσης και έκρηξής όπως συνέβη στο Τσερνομπίλ και την Φουκοσίμα.

Πως το πέτυχαν;

Με λιωμένο αλάτι: (που είναι η καλύτερη από τις άλλες 2 παρόμοιες υπάρχουσες μεθόδους)

Αντί για μεγάλες ποσότητες νερού, το υλικό που χρησιμοποιούν για ψύξη είναι Λιωμένο Αλάτι. Μια δεξαμενή με λιωμένο αλάτι περιβάλλει τον πολύ μικρό σε μέγεθος αντιδραστήρα. Το αλάτι απορροφάει πολύ καλύτερα την θερμότητα από ότι το νερό και την διατηρεί και μεταφέρει έτσι ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερα η τελική θερμοηλεκτρική παραγωγή ενέργειας.

Το λιωμένο αλάτι εξασφαλίζει στο 100% την μη δυνατότητα έκρηξης.

Σε περίπτωση που πάει να γίνει υπερθέρμανση, το σύστημα είναι ρυθμισμένο έτσι, ώστε η δεξαμενή με το λιωμένο αλάτι να προλαβαίνει πάντα να κρυώνει το αναμμένο καύσιμο, ώστε να μην μπορεί να υπερβεί ποτέ τα όρια υπερθέρμανσης που προκαλούν τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που ξεφεύγουν από έλεγχο και έχουμε τα γνωστά ατυχήματα.

Οι αντιδραστήρες πια μεταφέρονται έτοιμοι, δεν κατασκευάζονται εκεί.

Αυτό επιλύει πολλά πρακτικά προβλήματα που υπήρχε στην κατασκευή τους καθώς και το πολύ μεγάλο κόστος που είχαν. Επίσης θεωρείται ασφαλέστερο και είναι πρακτικότερο:

Πολλά μικρά τέτοια που συνδέονται το ένα με το άλλο μπορούν τα τοποθετηθούν εύκολα, πρακτικά παντού, και στην ακριβή ποσότητα που χρειάζεται. Τα απόβλητα ελέγχονται ευκολότερα και η τεχνολογία δίνει δυνατότητα παράχρησης του καυσίμου που καταναλώνεται μερικώς, σε δεύτερη φάση.

Το μεγάλο τους μειονέκτημα:

Μετατροπή του εδάφους της περιοχής σε ραδιενεργό!
Όλη η ακτινοβολία θα παραμένει στο έδαφος, μια και δεν θα την “ξεπλένει” το νερό που την διέχεε στο περιβάλλον και την αραίωνε μακριά!

Οι παλιοί αντιδραστήρας χρησιμοποιούσαν χιλιάδες τόνους νερού μέσα από τους οποίους εκτόνωναν την θερμότητα. Το νερό μετέφερε την θερμική αλλά μαζί της και τις άλλες ραδιενεργές ακτινοβολίες, από τον αντιδραστήρα στο περιβάλλον.
Το νερό απορροφάει πρωτόνια από την πυρηνική αντίδραση και μετατρέπεται σε “βαρύ νερό”. Με την παλιά μέθοδο αυτό το νερό το νερό διαχεόταν εύκολα στην φύση, απλωνόταν και μεταφερόταν μακριά. Αραιώνεται σιγά σιγά και έτσι το νερό βοηθάει να εκτονώνει όλη η ακτινοβολία (τα επι πλέον πρωτόνια) στο περιβάλλον και να μειωθεί διασκορπιζόμενη.

με το λιωμένο αλάτι όμως τώρα, δεν διασκορπίζεται, αλλά είναι συνδεμένο ακριβώς και αμέσως με το έδαφος της περιοχής που βρίσκεται. Η διάχυση της θερμότητας και των ακτινοβολιών από την πυρηνική αντίδραση, στην περίπτωση του μίνι γίνεται μεταφερόμενη μέσω του λιωμένου αλατιού, κατευθείαν στο έδαφος της περιοχής που είναι “χωμένος” ο αντιδραστήρας.

Τον ρόλο της μη υπερθέρμανσης, που πρώτα το έπαιζε το νερό, τώρα το παίζει το δίπολο Λιωμένο αλάτι – στερεά Γη. (δηλαδή χώμα της περιοχής).

Υπάρχουν ακόμα δύο μεθόδοι: Μια με υγροποιημένο Ήλιον και μια άλλη με νερό που εξατμίζεται και ξαναυγροποιείται εντός του συστήματος και ξαναχρησιμοποιείται το ίδιο. Και σε αυτές τις περιπτώσεις η εκτόνωση γίνεται  με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή στο έδαφος.

Η στερεά Γη γύρω από τον αντιδραστήρα είναι και στις τρεις αυτές παρόμοιες μεθόδους που θα απορροφάει όλη τη θερμική και ραδιενεργό ακτινοβολία η οποία θα παραμένει όλη εκεί και θα απλώνεται μόνο στην γύρω περιοχή. (Προφανώς και στα υπόγεια ύδατα).
Ενώ με την παλιά μέθοδο, την εκτόνωνε το νερό και έφευγε μακριά και αραιωνόταν.

Επομένως η περιοχές που θα τοποθετούνται οι νέοι αντιδραστήρες θα μετατρέπονται ΠΑΝΤΑ σε ισχυρά ραδιενεργές και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ότι με την παλιά μέθοδο.

Τι λένε αυτοί;

Αυτή την νέα “εμπλοκή” στο μικρο-περιβάλλον της περιοχής που κατά την γνώμη μου σίγουρα θα δημιουργήσουν οι νέοι αντιδραστήρες, οι ίδιοι την έχουν… επιλύσει κατά πολύ: Οι μονάδες θα είναι πλήρως αυτοματοποιημένες και η παρουσία και παραμονή προσωπικού εκεί θα είναι η ελάχιστη από ποτέ. Δεν είδα πάντως, ως τώρα πουθενά και κανέναν να δίνει εξηγήσεις, ή, απαντήσεις στο καυτό αυτό ερώτημα…

Συμπέρασμα:

Παρόλο που οι μικροδιαρροές και τα σοβαρά ατυχήματα έχουν περιοριστεί από την νέα μέθοδο, το γεγονός ότι όλη η ραδιενέργεια που θα παράγεται θα εκχωρείται πλήρως στο έδαφος της περιοχής, κατά την γνώμη μου κάνει τους νέους αντιδραστήρες ακόμη πιο βλαβερούς από τους παλιούς.

Διότι ακριβώς είναι σίγουρο ότι όλη η ακτινοβολία θα διαχυθεί και απορριφθεί από την γύρω περιοχή. Σιγά σιγά και σταθερά.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ